چاقوی بشاگرد سوغات هرمزگان

یکی از سوغاتهای مشهور و کمیاب هرمزگان چاقوی بشاگردی است .

ﭼﺎﻗﻮ ﺳﺎﺯﯼ ﺷﻐﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﺮ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺗﻼﺵ ﻭﻫﻤﺖ ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﭘﺮﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭﮐﻢ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺟﻮﯾﺎﯼ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﺎﻏﻞ ﮐﻨﺪ .

ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﻠﻂ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﻭﻫﻨﺮ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺗﻌﺪﺍد ﻣﺤﺪﻭﺩﯼ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺋﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﺎقو ﺳﺎﺯﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﻏﺎﺗﻬﺎﯼ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﮐﻤﯿﺎﺏ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

 ﺩﺍﺩﮎ ﭘﯿﺮﻣﺮﺍﺩﯼ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻭ ﭼﺎﻗﻮ ﺳﺎﺯ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﮔﻔﺖ : ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺁﻫﻨﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺙ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﻭﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﯾﻦ ﭼﺎﻗﻮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﮐﭙﺮﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺑﺮﻗﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﭼﮑﺶ ﻭ ﯾﮏ ﮐﻮﺭﻩ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
 ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ : ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻓﻮﻻﺩﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻏﻼﻑ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺟﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﭼﻮﺏ ﮔﺮﺩﻭ ﺍﺳﺖ

بقیه در ادامه مطلب

افسانه کشف بشاگرد، دروغی باور نکردنی

موضوع کتاب سرگذشت یک سرباز، خاطراتی از مرحوم عبدالله والی است.

والی اندکی بعد از آنکه در سال 1361 از سوی کمیته امداد امام خمینی به بشاگرد اعزام شد، کمیته امداد این دهستان را تاسیس و تا سال 1384 به مدت 23 سال مدیریت آن را به عهده داشت. 

بشاگرد که در بر اساس مصوبه آبان 1387 هیات دولت، در اردیبهشت 1388 به یک شهرستان مستقل تبدیل شده است، در استان هرمزگان و در مجاورت استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان واقع شده است. این منطقه در سرشماری سال 1385 دارای 178 آبادی با 31هزار نفر جمعیت بوده است.

سرتاسر منطقه بشاگرد کوهستانی است و محدودیت‌‌های طبیعی به همراه بی توجهی مسئولان در دهه‌های معاصر، محرومیت شدید این منطقه از کشور را در پی داشته است که این محرومیت در دهه‌های اخیر نیز کمابیش تداوم یافته است؛ چنانکه به علت خشکسالی‌های مستمر و نبود امکان اشتغال، میزان مهاجرت از آبادی‌های آن بالاست و بخصوص مردان بشاگردی با شرایطی بسیار سخت در میناب، بندرعباس، جزیره کیش، عسلویه و قشم، اغلب به انجام کارهای خدماتی اشتغال دارند.

تردیدی نیست که فعالیت‌های کمیته امداد بشاگرد با مدیریت مرحوم والی در طول سال‌های گذشته ضمن پاسخگویی به نیازهای اولیه فرودستان منطقه، نقش موثری در تغییر سیمای عمومی‌ بشاگرد داشت. احداث مدارس مختلف، تلاش برای برقرسانی و آبرسانی و انتقال شبکه مخابراتی در روستاهای منطقه و ایجاد درمانگاه در بشاگرد از جمله خدمات ارزشمند ارائه شده در این سال‌هاست.

حصیر بافی مردم بشاگرد به حمایت وتوجه مسئولان نیاز دارد

حصیر بافی در بشاگرد از جمله هنرهایی است که علاوه با تامین امرارو معاش مردم از این راه ، با فرهنگ مردم منطقه هم عجین شده اما در نبود حمایت وتوجه مسئولان این هنر درامد زا از بین رفته است.

به گزارش خبر بشاگرد نوین از بشاگرد، حصیر یا “کپاش ” به گویش مردم این منطقه یکی از قدیمی ترین صنایع دستی در این شهرستان به حساب می آید که این روزها در عدم حمایت مسئولان به بافندگان وتوجه به هنر وصنایع دستی در بشاگرد در حال از بین رفتن است.

سد جگین متعلق به جاسک است یا بشاگرد

در طی چند ماه اخیر که زلزله ی 4 و 2 دهم ریشتری وهمزمان با بارش های شدی همراه با رعد و برق در شهرستان بشاگرد به وقوع پیوست خساراتی را به سد جگین بشاگرد وارد کرد، علت این خسارات هم ریزش سنگ از ارتفاعات مجاور سد بوده.

با گذشت چند روز از زخ داد این موضوع متوجه شدیم که جناب آقای حیدری مدیرعامل آب منطقه ای هرمزگان در اخبار استان اعلام کردند که خساراتی به سد جگین شهرستان جاسک وارد شده ! گقتنی است که همین بیانات در بعضی از سایتها هم انتشار داده شده.

با پخش این سخنان در اخبار استان و سایتها از سوی مدیر عامل آب منطقه ای استان بسیاری از مردم خصوصا جوانان شهرستان بشاگرد ابراز نارضایتی کردند که سد جگین متعلق به شهرستان بشاگرد است و در سرزمین بشاگرد ساخته شده و چرا باید مسئولین آن را سد شهرستان جاسک اعلام کنند.

درست است که این سد در در بالادست شهرستان جاسک ساخته شده اما درپایین دست و سرزمین بشاگرد است و متعلق به شهرستان بشاگرد میباشد و مسئولین نباید آن را جزء شهرستان جاسک نامگذاری کنند.

به نظر این گونه سخنان باعث سردرگمی اطلاعات در اذهان عموم میشود.

رودخانه جگین یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان شهرستان بشاگرد در جنوب ایران است. رودخانه جگین از کوه های بشاگرد سرچشمه می گیرد و با پیوستن چند رودخانه دیگر از جمله رودخانه های درابسر و گوهران و دیگر روستاها و بخشها به این سد سرازیر میشود. آب این رودخانه شیرین است .

حادثه ای که در انتظار آن بودیم رخ داد

استان هرمزگان، شهرستان بشاگرد، منطقه ای که مردم آن با انواع مشکلات و بی قانونی ها و بی عدالتی و بی توجهی ها دست و پنجه نرم میکنند، این منطقه شده جولانگاه مدیران نالایق و ناکارآمد،مدیرانی که فقط اهدافشان منافع شخصی خود و حفظ سمت است،و نه خدمت به مردم.

از طرفی مردم هم خود مقصر این گونه مشکلات هستند،(سکوت) را در برابر انواع مشکلات و بی عدالتی ها ترجیح میدهند، سنگ اگر بر سر آنها بگوبید باز با یک شعار توخالی و وعده تکراری زبانها قفل میشود و مشکلات صد چندان،

سالها بود که در وبلاگ های بشاگرد فریاد میزدیم، مینوشتیم، پیام میدادیم به مسئولین از خواب رفته و ناکارآمد، که سرویس های مدارس دانش آموزان روستایی بشاگرد نامناسب و غیر استاندارد هستند، وجود اینگونه سرویس ها برای جابه جایی این طفل های معصوم جایز نیست، خطرناک است ممکن است حوادثی رخ دهد،اتفاقات ناگواری پیش آید، در این سرمای سوزان بشاگرد بیماریهای واگیردار دامن گیر آنها میشود و انواع مشکلات و خطرات دیگری که در کمین آنها هست. اما متاسفانه هیچ مسئولی ککش را نگزید.

برای خواندن متن کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید

آب در سدجگین و ما تشنه لبان میگردیم

منطقه بشاگرد با دارا بودن بیش از 270 روستا با پراکندگی روستاها این روزها با مشکل و کمبود شدید بی آبی مواجه گردیده که با این معضل آیا مسئولین و خادمین خدمت گذار محترم استان و شهرستان اقداماتی انجام داده اند؟

به چشم میخورد که در این روز ها مردان و زنان و کودکان تشنه لب بشاگردی، کوزه به دست در روستا به روستا چشمه به چشمه در پی قطره ای آب هستند و تعداد زیادی از مردم روستا با مشکلی که هر ساله گریبان گیر آنهاست تصمیم بر کوچ کردن از روستاها را دارند، اما آب در سد جگین و ما تشنه لبان میگردیم.

بقیه در ادامه مطلب

وضعیت نامناسب مدرسه ابتدایی روستای چوخون

مدرسه ی ابتدایی روستای چوخون با جمعیتی بالغ بر نود نفر دانش آموز محصل در آن ، مدت هاست که وضعیت نامناسبی دارد .

این مدرسه در سال 1363 با مشارکت مردم ویکی از افراد خیر روستا (مرحوم حاجی گنجی دلمرادی) با مصالحی نظیر سنگ و چوب در قالب سه کلاس درس ساخته شد و چندین سال بعد دو کلاس هم متصل به آن ساخته شد و اکنون با گذشت نزدیک به 33 سال از آن تاریخ دیگر قابلیت استفاده از آن وجود ندارد و توجه مسئولین آموزش و پرورش را می طلبد.

این مدرسه به علت وضع نابسامان و کمبود فضای کلاس درس جوابگوی تعداد دانش آموزان نیست و دانش آموزان تا به الآن از سر ناچاری در آن مشغول به تحصیل هستند.

از خیرین موسسه جهادی و مسئولین شهرستان و دولتی که بسیار بدقول هستند ؛ و با چند بار سرکشی به این مدرسه و تعجب از وضع درونی و ظاهری مدرسه و چگونگی تحصیل دانش آموزان در آن قولهایی در این مورد داده اند؛ خواهشمندیم که به جای هدر دادن پول و بودجه برای آباد کردن بیابان بی حاصلی مانند بارغ و تبدیل آن به شهرک مطهر(که با استقبال کم نظیر اخراجی ها و استقبال بسیار کم وطن دوستان مواجه شده است ) به فکر بنا نهادن مکتبی و محفل درسی برای آینده سازان شهرستان و کشور باشند.

امیدواریم مسئولین دلسوز آموزش و پرورش و خیرین موسسات جهادی بیندیشند و فکری به حال این مدرسه کنند.