بشکرد سرزمینی است وسیع وپهناور شامل مناطق ،بخش ها و روستاهای بسیار که در این مقاله و مقوله های بعدی به اختصار در مورد آن مطالبی را در اختیار دوستان خواننده قرار میدهیم. در این مجال سعی میکنیم وجه تسمیه بعضی از مناطق این دیار عزیز را به رشته ی تحریر در آوریم .
-دروسر: در اصل (در آب سرد) یا (در یاو سرد) بوده . واژه در به زبان بشکردی معنای رودخانه می دهد .
در واقع نام دروسر برگرفته از نام رودخانه ای است به همین نام که گفته می شود در اغلب فصل های سال از آب خنک وگوارایی برخوردار بوده است.
-پیزگ:کلمه پیزگ در اصل نام بومی نوعی گیاه در بشکرد بوده است .همچنین روایت میکنند در حاشیه رودخانه ی بزرگ شهبابک قطعه زمینی کشاورزی به همین نام وجود داشته است .
چوخون:وجه تسمیه و علت نامگذاری روستای مذکور برگرفته از تپه کوچک ومخروطی شکلیست واقع در دامنه کوه پاکوه بشاگرد که بنا بر اظهارات قدیمی های روستا به دلیل رنگ متمایل به قرمز و شباهت آن به تپه ای از خون «چوخوند»نامیده شده است وبه مرور زمان به «چوخون» تغییر اسم داده است. البته علیرغم درج نام چوخون در تقسیمات کشوری برای این روستا اغلب بومیان منطقه نام این روستا را «چوخوند»تلفظ می کنند.
شهبابک: به معنای بابک بزرگ برگرفته از نام روستایی است به نام بابک که یکی از روستاهای شهبابک است.این منطقه در در گویش های مختلف بشکردی تحت عنوان شاهباوغ ، شهباوغ،و شهباوگ از آن نام برده می شود.
جگدان: ترکیبی است از دو کلمه ی جگ و دان به معنای منطقه ای که دخت جگ درآن وجود دارد.و جگ نام بومی درختی است که در بعضی از مناطق بشکرد به وفور دیده می شود.
در نوشته ها و نقشه های پانصد ساله ی اروپایی و غربی نام کلورو( KOLOROO) که قسمتی از جگدان است ذکر شده است.
سرکوه: یعنی بالای کوه ،و از آن جایی که اغلب مناطق و توابع این حوزه بر بلندی های کوه (پهکی ) واقع شده اند بدین نام شهرت دارد.
گوریچی:گفته می شود در زمان های بسیار دور این منطقه از بشکرد محل زندگی گروهی از قبائل گبر که در زبان بشکردی (گور) نامیده می شود بوده است.
گافر و پارموند: گفته می شود که اصل مردم این حوزه از از قبائل (غافری عمان) و از وادی بنی غافر که غرب ولایت رستاق قرار دارد می باشند که به بشکرد هجرت کرده اند. بدین سبب نام این حوزه از سرزمین پهناور بشکرد را گافر نهاده اند.
سردشت: سردشت مرکز کنونی شهرستان بشکرد می باشد ودلیل نام گذاری آن بدین اسم دشت وسیع و نسبتآ پهناوری است که شهر سردشت در آن واقع شده است.
بیستکاو: روایت شده است در زمان های بسیار دور که خرید و فروش در بشکرد به صورت مبادلات کالا به کالا رایج بود زمینی کشاورزی در این منطقه وجود داشته است که قیمت آن بیست راس گاو بوده است .
ادامه دارد
-دروسر: در اصل (در آب سرد) یا (در یاو سرد) بوده . واژه در به زبان بشکردی معنای رودخانه می دهد .
در واقع نام دروسر برگرفته از نام رودخانه ای است به همین نام که گفته می شود در اغلب فصل های سال از آب خنک وگوارایی برخوردار بوده است.
-پیزگ:کلمه پیزگ در اصل نام بومی نوعی گیاه در بشکرد بوده است .همچنین روایت میکنند در حاشیه رودخانه ی بزرگ شهبابک قطعه زمینی کشاورزی به همین نام وجود داشته است .
چوخون:وجه تسمیه و علت نامگذاری روستای مذکور برگرفته از تپه کوچک ومخروطی شکلیست واقع در دامنه کوه پاکوه بشاگرد که بنا بر اظهارات قدیمی های روستا به دلیل رنگ متمایل به قرمز و شباهت آن به تپه ای از خون «چوخوند»نامیده شده است وبه مرور زمان به «چوخون» تغییر اسم داده است. البته علیرغم درج نام چوخون در تقسیمات کشوری برای این روستا اغلب بومیان منطقه نام این روستا را «چوخوند»تلفظ می کنند.
شهبابک: به معنای بابک بزرگ برگرفته از نام روستایی است به نام بابک که یکی از روستاهای شهبابک است.این منطقه در در گویش های مختلف بشکردی تحت عنوان شاهباوغ ، شهباوغ،و شهباوگ از آن نام برده می شود.
جگدان: ترکیبی است از دو کلمه ی جگ و دان به معنای منطقه ای که دخت جگ درآن وجود دارد.و جگ نام بومی درختی است که در بعضی از مناطق بشکرد به وفور دیده می شود.
در نوشته ها و نقشه های پانصد ساله ی اروپایی و غربی نام کلورو( KOLOROO) که قسمتی از جگدان است ذکر شده است.
سرکوه: یعنی بالای کوه ،و از آن جایی که اغلب مناطق و توابع این حوزه بر بلندی های کوه (پهکی ) واقع شده اند بدین نام شهرت دارد.
گوریچی:گفته می شود در زمان های بسیار دور این منطقه از بشکرد محل زندگی گروهی از قبائل گبر که در زبان بشکردی (گور) نامیده می شود بوده است.
گافر و پارموند: گفته می شود که اصل مردم این حوزه از از قبائل (غافری عمان) و از وادی بنی غافر که غرب ولایت رستاق قرار دارد می باشند که به بشکرد هجرت کرده اند. بدین سبب نام این حوزه از سرزمین پهناور بشکرد را گافر نهاده اند.
سردشت: سردشت مرکز کنونی شهرستان بشکرد می باشد ودلیل نام گذاری آن بدین اسم دشت وسیع و نسبتآ پهناوری است که شهر سردشت در آن واقع شده است.
بیستکاو: روایت شده است در زمان های بسیار دور که خرید و فروش در بشکرد به صورت مبادلات کالا به کالا رایج بود زمینی کشاورزی در این منطقه وجود داشته است که قیمت آن بیست راس گاو بوده است .
ادامه دارد