بشاگرد یعنی بیکاری ُکوچ و کپر

گزارشی از دورافتاده‌ترین منطقه هرمزگان (بشاگرد)

«کپر»، با فرهنگ مردم برخی مناطق ایران عجین شده و امکان حذف آن از چرخه زندگی آنها ممکن نیست، کپر به آلونک‌ها و سایبان‌هایی گفته می‌شود که در مناطق گرمسیری جنوب با شاخه و برگ درخت نخل ساخته می‌شود و روی آن‌را با حصیر می‌پوشانند.

«کپرنشینی»، ناشی از شرایط خاص اقلیمی و آب و هوایی مناطق جنوب کشور است، کپرها خنک‌تر از ساختمان و چادر هستند و خانه‌های کپری تحمل گرمای شدید این مناطق را آسان‌تر می‌کنند. در برخی مناطق جنوب کشور که مردم زیر کپر زندگی می‌کنند، مدرسه هم درون کپر تشکیل می‌شود، البته دولت‌ها همواره تلاش بسیاری کرده‌اند تا کپر و کپرنشینی بر‌چیده شود و مردم محروم این مناطق در خانه‌های مناسبی که ساخته می‌شود اسکان یابند و دانش‌آموزان نیز به جای مدارس کپری در مدارس استاندارد تحصیل کنند.

زیارتگاه های روستای چوخون

روستای چوخون دارای زیارتگاه هایی است که مردم بز یا گوسفند نذری خود را در آنجا ذبح می کنند و اعتقاد خاصی هم به این زیارت گاه ها دارند و هر یک از این زیارت گاه ها یک مرید یا بانی دارند که بزها را ذبح میکند و اعمال خاص زیارت را انجام میدهند.

هیچ یک از مردم روستا قدمت این زیارت گاه ها را به طور دقیق نمی دانند و بعضی میگویند که از زمان های امامان معصوم (ع) این زیارت گاه ها بوده اند و 50 سال یا قبل از آن هم این در زیارتگاه ها اعمال خاصی انجام می شد که الان همه آن اعمال انجام نمی شوند.

این زیارت گاه ها عبارتند از:

1_زیارتگاه 'حضرت ابوالفضل(ع)' آمیگی

2_زیارتگاه 'میر علی' شهر چوخون

3_زیارتگاه 'امام حسین (ع)' در کنار حسینیه

فقیرترین شهرستان ایران روی گنج خوابیده است

شهرستان بشاگرد بالاترین نرخ بیکاری و محرومیت را در کشور دارد، شهرستانی که به لحاظ معدنی جزو غنی‌ترین شهرستان‌های استان به حساب می‌آید و مدیران استانی بارها بر این موضوع تاکید کرده‌اند.


به گزارش گفتمان، پس از انتشار آمار جنجال برانگیز حوزه اشتغالزایی و بیکاری، نرخ بیکاری ۳۹۷ شهر کشور اعلام شد که بر اساس آن، فاصله بیکاری در بین شهرهای کشور به ۴۸.۸ درصد رسید. همچنین بر اساس گزارش‌هایی که از دبیرخانه‌ها و اتحادیه‌های کارگری رسیده هم اکنون بیشترین آمار بیکاری بین اقشار تحصیلکرده و جوان کشور حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد است.

اندر احوالات شهرستان بشاگرد

خود مردم شهرستان بشاگرد به زبان محلی به این شهرستان' بشکرد' میگویند که از دو قسمت 'بش'و 'کرد' ساخته شده که 'بش'در زبان محلی به معنای 'تقسیم کرد' میباشد که دلیل آن این است که باران به طور متناوب و در طول سال، در تمامی منطقه بشاگرد می بارد؛ مثلا امکان دارد در قسمتی از منطقه بارندگی باشد، ولی در سایر مناطق خبری از باران نباشد، این تقسیم طبیعی را پخش عادلانه آب باران می دانند که منطقه بدان اسم نامیده می شود. این سرزمین در لهجه محلی "بشگرد" خوانده می شود و اهالی آن را "بشگردی" می خوانند، پس از مدتی برای سهولت تلفظ برای دیگران بشاگرد هم به آن میگویند که تلفظ کلمه ی بشکرد به صورتbashkard و همچنین کلمه ی بشاگرد به صورتbashagard میباشد.

بشـاگرد

بَشاگَرد (نیز بَشکَرد)، دهستان کوهستانی تقریباً مستطیل شکلی در مشرق میناب و شمال جاسک می‌باشد.

موقیعت جغرافیایی
بشاگرد از مغرب به دهستان رودان و باریکه ساحلی معروف به بیابان، از مشرق به فَنّوج در بلوچستان ، از شمال به مَنُوجان و از جنوب به دامنه غربی دشت‌های ساحلی بلوچستان محدود می‌شود.
این دهستان حدود ۰۰۰، ۱۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. از بلندی‌های عمده آن کوه بشاگَرد است که در مسیر شرق ـ جنوب شرقی در فاصله حدود ۱۵۰ کیلومتری از رشته کوه‌های مارز تا رود رَپْچ در شرق ادامه دارد.
 نام بشاگرد غالباً به منطقه وسیعی اطلاق می‌شود که از مَنوجان در شمال تا رَمِشک در مشرق ادامه دارد.

بشاگرد دارای تمدنی غنی و تاریخی است / احجاف نویسندگان معاصر، زخم کاری بشاگرد

خبرگزاری فارس: براساس مستندات تاریخی و شواهد موجود، بشاگرد هرمزگان که برخی‌ها به اشتباه مدعی‌ کشف آن در اوایل دهه 60 شده‌اند، دارای تمدنی بس غنی و مردمانی تاجر و کشاورز تا قبل از آن زمان نیز بوده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از شرق هرمزگان، نوشتار روبه‌رو حاصل بیش از یک سال تحقیق و پژوهش خبرنگار فارس در حوزه بشاگرد است، که با توجه به جزئیات کنونی، مستندات تاریخی و استفاده از گفته‌های پیرمردها و پیر زنان که خاطرات و حقایق این سرزمین نسل به نسل و سینه به سینه بدان‌‌ها رسیده تهیه و تنظیم شده است.

وجه تسمیه مناطقی از بشاگرد

بشکرد سرزمینی است وسیع وپهناور شامل مناطق ،بخش ها و روستاهای بسیار که در این مقاله و مقوله های بعدی به اختصار در مورد آن مطالبی را در اختیار دوستان خواننده قرار میدهیم. در این مجال سعی میکنیم وجه تسمیه بعضی از مناطق این دیار عزیز را به رشته ی تحریر در آوریم .

-دروسر: در اصل (در آب سرد) یا (در یاو سرد) بوده . واژه در به زبان بشکردی معنای رودخانه می دهد .

در واقع نام دروسر برگرفته از نام رودخانه ای است به همین نام که گفته می شود در اغلب فصل های سال از آب خنک وگوارایی برخوردار بوده است.

-پیزگ:کلمه پیزگ در اصل نام بومی نوعی گیاه در بشکرد بوده است .همچنین روایت میکنند در حاشیه رودخانه ی بزرگ شهبابک قطعه زمینی کشاورزی به همین نام وجود داشته است .

چوخون:وجه تسمیه و علت نامگذاری روستای مذکور برگرفته از تپه کوچک ومخروطی شکلیست واقع در دامنه کوه پاکوه بشاگرد که بنا بر اظهارات قدیمی های روستا به دلیل رنگ متمایل به قرمز و شباهت آن به تپه ای از خون «چوخوند»نامیده شده است وبه مرور زمان به «چوخون» تغییر اسم داده است. البته علیرغم درج نام چوخون در تقسیمات کشوری برای این روستا اغلب بومیان منطقه نام این روستا را «چوخوند»تلفظ می کنند.

شهبابک: به معنای بابک بزرگ برگرفته از نام روستایی است به نام بابک که یکی از روستاهای شهبابک است.این منطقه در در گویش های مختلف بشکردی تحت عنوان شاهباوغ ، شهباوغ،و شهباوگ از آن نام برده می شود.

جگدان: ترکیبی است از دو کلمه ی جگ و دان به معنای منطقه ای که دخت جگ درآن وجود دارد.و جگ نام بومی درختی است که در بعضی از مناطق بشکرد به وفور دیده می شود.
در نوشته ها و نقشه های پانصد ساله ی اروپایی و غربی نام کلورو( KOLOROO) که قسمتی از جگدان است ذکر شده است.

سرکوه: یعنی بالای کوه ،و از آن جایی که اغلب مناطق و توابع این حوزه بر بلندی های کوه (پهکی ) واقع شده اند بدین نام شهرت دارد.



گوریچی:گفته می شود در زمان های بسیار دور این منطقه از بشکرد محل زندگی گروهی از قبائل گبر که در زبان بشکردی (گور) نامیده می شود بوده است.

گافر و پارموند: گفته می شود که اصل مردم این حوزه از از قبائل (غافری عمان) و از وادی بنی غافر که غرب ولایت رستاق قرار دارد می باشند که به بشکرد هجرت کرده اند. بدین سبب نام این حوزه از سرزمین پهناور بشکرد را گافر نهاده اند.

سردشت: سردشت مرکز کنونی شهرستان بشکرد می باشد ودلیل نام گذاری آن بدین اسم دشت وسیع و نسبتآ پهناوری است که شهر سردشت در آن واقع شده است.

بیستکاو: روایت شده است در زمان های بسیار دور که خرید و فروش در بشکرد به صورت مبادلات کالا به کالا رایج بود زمینی کشاورزی در این منطقه وجود داشته است که قیمت آن بیست راس گاو بوده است .

ادامه دارد

دینداری مردم بشاگرد

در تمام سرزمین بشکرد مجسمه های گلی یا سنگی و پیکره ها و بدنک های بت تا به حال یافت نشده است . از این رو می توان گفت بشکردی های قبل از میلاد مسیح به ادیان باستانی هندورانی(هند وایرانی)اعتقاد داشته اند و هرگز بت پرستی در میان آنان رواج نداشته و به نظر می رسد قبل از ورود دین مقدس اسلام به ایران و بلوچستان مردم بشکرد پیرپرست بوده اند یعنی پیران نادیده وخیالی را عبادت می کرده اند.
شاید این نوع از اعتقادات انسانی از هندوستان که گاهواره ی کیشهای دیرینه ی دنیاست به بشکرد که زیر حکمرانی راجات غرب هند بوده است منتقل شده و تا ورود اسلام به این سرزمین ادامه داشته است.

ریشه ی بشکردی ها

اغلب تاریخ نویسان شرقی، غربی،عربی و مورخین بلوچ و افاغنه و هند و سند و پاکستان و غیره بشکردی ها را عرب نژاد می پندارند و معتقدند مردم بشکرد بعد از فتوحات اسلامی از مناطقی نظیر یمن ،عمان ، حجاز و شام به این سرزمین مهاجرت کرده اند.

صفی الدین بغدادی متوفی ۷۳۹هجری در کتاب مراصع الاطلاع میگوید:قفص کوهی است در کرمان مردمش همچون کرد ها به نام قفص(بشکردی ها) و بلوص(بلوچ های بیابان) میباشند. واین کوه نزدیک به دریاست و اصل مردمش از عرب است .

تاریخ دیرینه ی بشاگرد

بشکرد یا همان (بشاگرد امروزی) دارای سه تا چهار هزار سال تاریخ وتمدن انسانی می باشد . مورخین ماقبل میلاد مسیح نام ونشان مردم این سر زمین را در کتب و نوشته های خود تفصیلا بیان کرده اند . مانند کتابهای مقدس هندووان که دو هزار سال قبل از میلاد مسیح نگاشته شده اند . و تاریخ کامل هیردوت یونانی که به پدر تاریخ شهرت دارد .(۴۹۰-۴۲۵قبل از میلاد).



اصل وریشه ی کلمه بشکرد برگرفته از زبان های باستانی پیش از تاریخ است. دو کلمه ی پشا یعنی (شکار ) و گرد یعنی (جای )در کنار هم به معنای شکار گاه می باشند . در زمان های قدیم بشاگرد زیستگاه گونه های زیادی از بز کوهی وقوچ بوده است . بعضی ها هم بشکرد را ترکیبی از دو کلمه بش به معنای (دیم) و کرد به معنای (کشاورزی ) می دانند و معتقدند که چون در گذشته کشاورزی در این منطقه به صورت دیم انجام می شد ه به همین دلیل این منطقه به بشکرد شهرت یافته است .مورخین شرقی و هندی قرون قبل از میلاد مسیح و قبل از ظهور اسلام سرزمین بشاگرد را جزئی از ممالک هند غربی دانسته اند. برای مثال علامه اعجاز الحق قدوسی مؤلف کتاب (تاریخ سند) بشاگرد را تا پنجاه سال قبل از ظهور اسلام تحت حکمرانی راجات سند دانسته و از آن به نام های (گده راشیا- گدروشیا- گداراشیا- گدروزیا و جدروزیا) به معنای (گوشه نشینان) یاد کرده است.

برای خواندن متن کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید

نگاهی به شهرستان بشاگرد

بشاگرد ، منطقه ای کم نعمت ، غریب و دور افتاده که داستان تاریخ مبارزه مردمانش با خست طبیعت و چپاول بیگانگان ، بخشی از حماسه مردم ایران زمین در مبارزه برای بقا را تشکیل می دهد .

 حماسه ای که نسل ما و نسلهای بعد می بایستی به بازشناسی آن بپردازند تا آموخته ها همچون چراغی درخشان و مطمئن راههای آزمون شده ادامه بقا در این سرزمین را بنمایاند. 

الف- خصوصیات جغرافیایی – اقلیمی
بخش بشاگرد متشکل از ۴دهستان است که دهستان گوهران در شمال ، دهستان گافر و پارامونت در شرق ، دهستان جکدان در غرب و دهستان سردشت در مرکز آن قرار دارد .

بشاگرد در آغاز دولت آقای احمدی نژاد به شهرستان تبدیل شد.

این شهرستان با مساحت ۱۰ هزار کیلومتر مربع از شمال به کرمان ، ازمغرب به سیریک و بیابان ومیناب ، از مشرق به سیستان و بلوچستان و از جنوب به جاسک و حوزه شرق آن و دریای عمان محدود است. 

طبیعت روستای کوه حیدر

اگر بخواهیم کوه حیدر را از نظر اقلیمی مورد بحث وبررسی قرار دهیم باید به طبیت بکر وزمین های کشاورزی آن نظر کنیم نخلستان دهزه ِپشلاغر وزهرا مرده که خرمای مزافتی آن کام هر کس را به خودش معطوف کرده یکی دیگر از شگردهای این روستای زیبا ودیدنی می باشد.
دهزه یکی از قدیمی ترین جاهایی است که حتی می توان به آن کوه حیدر باستان نامید زیرا که مردمان همین دیار بودن که بعدها به یکجا نشینی روی آوردند. ومردم را به یکجا نشینی دعوت کردند.
اما از این هم که بگذریم دیدنی ترین جای کوه حیدر(سدبزرگ استقلال ) کوه حیدر می باشد که در دوره دوم شورای زحمت کش این روستا حاج موسی زارعی ودستان توانمند مردم کوه حیدر درسال ۱۳۸۳ ساخته شده وپس از یک سال به بهره برداری رسید.
وچیز دیگری که چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کند کوه های سربه فلک کشیده دور تا دور کوه حیدر می باشد.
اما از هر چیز که بگذریم از اماکن زیارتی این روستا نمی توان گذشت. مکان متبرکه کوه حیدر قدیم که زیارتگاهی به عشق مولایمان علی (ع) در آن وجود دارد که در ۱۲ کیلومتری از کوه حیدر فعلی قرار دارد.
وهمچنین زیارتگاهای دیگر که هر یک به نام یکی از ائمه (ع) نام گذاری شده که مردم به عشق اهلبیت هر سال برای ادب احترام وگرفتن حاجات به آنجا می روند ونذر ادا می کنند.
که مشهورترین این زیارت گاههاعبارتنداز: گیشدان .دهگره. شاه مردان علی (ع).سرشم و... وخلاصه کوه حیدر دیار عاشقان است.

دوستان عزیز منظور از زیارتگاه ها این است که مردم به عشق اهلبیت جاهای خوش آب وهوایی را به نام هر کدام از این بزرگواران مشخص کرده اند. ودلیل آن هم این است که مردم اولیه کوه حیدر توان رفتن به زیارت امامان در نجف وکربلا وسایر اماکن متبرکه را نداشتند فلذا برای عرض ارادت چنین مکانهایی را به وجود آورده اند.

زیارتگاه های روستای کوه حیدر

روستای کوه حیدر دارای زیارتگاه هایی است که مردم بز یا گوسفند نذری خود را در آنجا ذبح می کنند و اعتقاد خاصی هم به این زیارتگاه ها دارند و هر یک از این زیارتگاه ها یک مرید یا بانی دارند که بزها را ذبح میکند و اعمال خاص زیارت را انجام میدهند.

هیچ یک از مردم روستا قدمت این زیارتگاه ها را به طور دقیق نمی دانند و بعضی میگویند که از زمان های امامان معصوم (ع) این زیارتگاه ها بوده اند !!! و 50 سال یا قبل از آن هم این در زیارتگاه ها اعمال خاصی انجام می شد که الان همه آن اعمال انجام نمی شوند.

این زیارتگاه ها عبارتند از:

1_زیارتگاه "حضرت امیرالمومنینن (ع)" کوه حیدر بالا

2_زیارتگاه امام حسین گیشدان

3_زیارتگاه های سربند

در این سه زیارتگاه فقط در روزهای و ایام مشخص شده از سال نذر خود را انجام میدهند..

1_ زیارتگاه حضرت امیرالمومنین کوه حیدر بالا

این زیارتگاه از بزرگترین زیرتگاه ها میباشد که بیش از 1000نفر در آن حضور دارنداین زیارتگاه در 10کیلو متری جنوب روستای و در طرف روستای زَهَک قرار دارد و مکان مقدسی است که مردم روستای کوه حیدر و روستای اطراف بز یا گاو یا میش نذری خود را در این مکان ذبح می کنند و بین مردم تقسیم می کنند،همچنین مردم در این زیارتگاه نمی توانند بعد از تقسیم نذورات آنها را به خانه ببرند و در آنجا بخورند. این زیارتگاه همچنین شربتی دارد که یک نوع شن پاک می باشد و آنرا در آن حل می کنند و سه جرعه از آن آن آب را می نوشند که مردم روستای کوه حیدر اعتقاد دارند این شربت شفا بخش است


2_ زیارتگاه امام حسین گیشدان

"این زیارتگاه در غرب روستا و در محلی به نام بُستَکان که 10کیلومتری روستا قرار دارد که در آن هیچ گونه راه ارتباطی وسیله نقلیه وجود ندارد واعمالی شبیه زیارتگاه کوه حیدر بالا دارد


3_ زیارتگاه های سربند

این زیارتگاه ها که بالاتر از زیارتگاه کوه حیدر بالا قرار دارد وحدود 20کیلومتر فاصله دارد و در ارتفاع بسیار بالا از سطح دریا قرار دارد و هوا خنک میباشد و خود به چند زیارتگاه تقسیم میشود که هر کدام با اعمال خاصی صورت میگیرد مثلا یکی گوشت کباب زده میشه ، یکی هفت نفر مرد متأهل میتوانند حضور داشته باشند حتی گوشت نذری را فقط تا فاصله ی خاصی میتوان برد.


توجـــــه:این مطلب تحقیقی است که تعدادی از افراد روستای کوه حیدر نوشته اند و در وبلاگ رسمی روستای کوه حیدر قرار داده اند ما این مطلب را با ویرایش فراوان و اصلاح اشتباه های تایپی و تصحیح حشو ادبی و کلمات و جملات زاید در این وبلاگ قرار دادیم و  عدم صحت این مطلب به وبلاگ چوخونی هیچ ربطی ندارد ツ

معرفی روستای چوخون

روستای" چوخون "واقع در 100کیلومتری شهر "جاسک" از سمت جنوب غربی و 50کیلومتری شهر سردشت(مرکز شهرستان) از سمت شمال ، یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان بشاگرد است که با تعداد 255 خانوار و 869 نفرجمعیت یکی از پرجمعیت ترین روستاهای بشاگرد است.

تلفظ نام این روستا به صورت چـوخُـن است و به صورت چوخون نوشته میشود.

اهالی این روستا از طبقه ی دهقانان بشاگردند که در لهجه ی محلی «بلوچکاره» نامیده می شوند 

تمامی ساکنین این روستا مثل سایر روستاهای بشاگرد مسلمان و پیرو مذهب شیعه هستند.

و در قدیم اغلب به شغل کشاورزی ودامداری مشغول بودند که به دلیل کمبود منابع آب،زمین کشاورزی ونبود چراگاه مناسب کشاورزی ودامداری در این منطقه رونق چندانی نداشت ومردم روستا جهت امرار معاش بامشکل مواجه بودند و در حال حاضر به هیچ وجه مردم روستا از دامپروری و یا کشاورزی کسب درآمد نمیکنند و تنها برای معیشت و زندگی خود مقداری دام با چند متر زمین کشاورزی یا باغچه دارند. 

امروزه با پیشرفت علم و محرومیت زدایی از روستا تعداد اندکی از جوانان با ادامه تحصیل خود به سر کار میروند و در ادارات شهرستان مشغول به کار میشوند ولی به دلیل نرخ بالای بیکاری در کشور و استان هرمزگان به ویژه شهرستان بشاگرد جوانان با فکر اینکه به دلیل نرخ شدید بیکاری با درس خواندن به جایی نمیرسند ،با رسیدن به مقطع دبیرستان درس را رها کرده و برای کار و شغل آزاد مهاجرت شغلی میکنند به طوری که بیشتر جوانان برای کار به شهرستانهای دیگر استان مانند جاسک،میناب و بندرعباس و حتی دیگر استانها به ویژه قم می روند 

ادامه مطلب فراموش نشه

بشاگرد محروم نیست...

بشاگرد محروم نیست مظلوم واقع شده است.

- شاید تا به حال این سئوال به ذهنتان خطور کرده باشد که چرا عده ای دوست دارند بشاگرد را مکشوف خود بدانندوآغاز تمدن در بشاگرد را به خود منتسب کنند؟

- راستی چرا عده ای بشاگرد را از همه لحاظ محروم می دانند و با حقارت به آن می نگرند؟

- نقش ما بشاگردیان در کمک به دیگران در تمسخر و استهزاء بشاگرد و بشاگردیان تا چه اندازه بوده است؟

- انگیزه بعضی از افراد که در خصوص فقر و فلاکت و محرومیت در بشاگرد اغراق می کنند چیست؟

- سیاه نمایی اوضاع بشاگرد به نفع کیست؟

پاسخ های زیادی به ذهن می رسد.

- شاید حقیر نشان دادن مردم بشاگرد می تواند درجات خدمت گذاری مسئولین را بیشتر نشان دهد؟

- اما نه.شاید سیاه نمایی اوضاع بتواند باعث دلسوزی و ترحم مسئولین بالاتر گرددو بتوان بودجه های بهتری را برای دستگاههای دولتی جذب کرد؟

- شاید عده ای شیفته شهرت هستند و دوست دارندخودرامطرح کنند لذا اقدام به اظهار نظرهای غیرمسئولانه و از روی عدم آگاهی می کنند که بعضی اوقات بسیار با واقعیات بشاگرد فاصله دارد که نباید خیلی آنها را جدی گرفت؟

- شاید بسیاری از این اظهار نظرها مغرضانه و به قصد تخریب بشاگرد باشد؟

- شاید ....
 و هزاریان شاید دیگر انگیزه ای برای این کارها باشد.

چاقوی بشاگرد سوغات هرمزگان

یکی از سوغاتهای مشهور و کمیاب هرمزگان چاقوی بشاگردی است .

ﭼﺎﻗﻮ ﺳﺎﺯﯼ ﺷﻐﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﺮ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺗﻼﺵ ﻭﻫﻤﺖ ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﭘﺮﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭﮐﻢ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺟﻮﯾﺎﯼ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﺎﻏﻞ ﮐﻨﺪ .

ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﻠﻂ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﻭﻫﻨﺮ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺗﻌﺪﺍد ﻣﺤﺪﻭﺩﯼ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺋﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﺎقو ﺳﺎﺯﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﻏﺎﺗﻬﺎﯼ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﮐﻤﯿﺎﺏ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

 ﺩﺍﺩﮎ ﭘﯿﺮﻣﺮﺍﺩﯼ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻭ ﭼﺎﻗﻮ ﺳﺎﺯ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﮔﻔﺖ : ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺁﻫﻨﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺙ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﻭﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﯾﻦ ﭼﺎﻗﻮ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﮐﭙﺮﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺑﺮﻗﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﭼﮑﺶ ﻭ ﯾﮏ ﮐﻮﺭﻩ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
 ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ : ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻓﻮﻻﺩﯼ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﯼ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻏﻼﻑ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺟﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﭼﻮﺏ ﮔﺮﺩﻭ ﺍﺳﺖ

بقیه در ادامه مطلب

افسانه کشف بشاگرد، دروغی باور نکردنی

موضوع کتاب سرگذشت یک سرباز، خاطراتی از مرحوم عبدالله والی است.

والی اندکی بعد از آنکه در سال 1361 از سوی کمیته امداد امام خمینی به بشاگرد اعزام شد، کمیته امداد این دهستان را تاسیس و تا سال 1384 به مدت 23 سال مدیریت آن را به عهده داشت. 

بشاگرد که در بر اساس مصوبه آبان 1387 هیات دولت، در اردیبهشت 1388 به یک شهرستان مستقل تبدیل شده است، در استان هرمزگان و در مجاورت استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان واقع شده است. این منطقه در سرشماری سال 1385 دارای 178 آبادی با 31هزار نفر جمعیت بوده است.

سرتاسر منطقه بشاگرد کوهستانی است و محدودیت‌‌های طبیعی به همراه بی توجهی مسئولان در دهه‌های معاصر، محرومیت شدید این منطقه از کشور را در پی داشته است که این محرومیت در دهه‌های اخیر نیز کمابیش تداوم یافته است؛ چنانکه به علت خشکسالی‌های مستمر و نبود امکان اشتغال، میزان مهاجرت از آبادی‌های آن بالاست و بخصوص مردان بشاگردی با شرایطی بسیار سخت در میناب، بندرعباس، جزیره کیش، عسلویه و قشم، اغلب به انجام کارهای خدماتی اشتغال دارند.

تردیدی نیست که فعالیت‌های کمیته امداد بشاگرد با مدیریت مرحوم والی در طول سال‌های گذشته ضمن پاسخگویی به نیازهای اولیه فرودستان منطقه، نقش موثری در تغییر سیمای عمومی‌ بشاگرد داشت. احداث مدارس مختلف، تلاش برای برقرسانی و آبرسانی و انتقال شبکه مخابراتی در روستاهای منطقه و ایجاد درمانگاه در بشاگرد از جمله خدمات ارزشمند ارائه شده در این سال‌هاست.

حصیر بافی مردم بشاگرد به حمایت وتوجه مسئولان نیاز دارد

حصیر بافی در بشاگرد از جمله هنرهایی است که علاوه با تامین امرارو معاش مردم از این راه ، با فرهنگ مردم منطقه هم عجین شده اما در نبود حمایت وتوجه مسئولان این هنر درامد زا از بین رفته است.

به گزارش خبر بشاگرد نوین از بشاگرد، حصیر یا “کپاش ” به گویش مردم این منطقه یکی از قدیمی ترین صنایع دستی در این شهرستان به حساب می آید که این روزها در عدم حمایت مسئولان به بافندگان وتوجه به هنر وصنایع دستی در بشاگرد در حال از بین رفتن است.

سد جگین متعلق به جاسک است یا بشاگرد

در طی چند ماه اخیر که زلزله ی 4 و 2 دهم ریشتری وهمزمان با بارش های شدی همراه با رعد و برق در شهرستان بشاگرد به وقوع پیوست خساراتی را به سد جگین بشاگرد وارد کرد، علت این خسارات هم ریزش سنگ از ارتفاعات مجاور سد بوده.

با گذشت چند روز از زخ داد این موضوع متوجه شدیم که جناب آقای حیدری مدیرعامل آب منطقه ای هرمزگان در اخبار استان اعلام کردند که خساراتی به سد جگین شهرستان جاسک وارد شده ! گقتنی است که همین بیانات در بعضی از سایتها هم انتشار داده شده.

با پخش این سخنان در اخبار استان و سایتها از سوی مدیر عامل آب منطقه ای استان بسیاری از مردم خصوصا جوانان شهرستان بشاگرد ابراز نارضایتی کردند که سد جگین متعلق به شهرستان بشاگرد است و در سرزمین بشاگرد ساخته شده و چرا باید مسئولین آن را سد شهرستان جاسک اعلام کنند.

درست است که این سد در در بالادست شهرستان جاسک ساخته شده اما درپایین دست و سرزمین بشاگرد است و متعلق به شهرستان بشاگرد میباشد و مسئولین نباید آن را جزء شهرستان جاسک نامگذاری کنند.

به نظر این گونه سخنان باعث سردرگمی اطلاعات در اذهان عموم میشود.

رودخانه جگین یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان شهرستان بشاگرد در جنوب ایران است. رودخانه جگین از کوه های بشاگرد سرچشمه می گیرد و با پیوستن چند رودخانه دیگر از جمله رودخانه های درابسر و گوهران و دیگر روستاها و بخشها به این سد سرازیر میشود. آب این رودخانه شیرین است .

آب در سدجگین و ما تشنه لبان میگردیم

منطقه بشاگرد با دارا بودن بیش از 270 روستا با پراکندگی روستاها این روزها با مشکل و کمبود شدید بی آبی مواجه گردیده که با این معضل آیا مسئولین و خادمین خدمت گذار محترم استان و شهرستان اقداماتی انجام داده اند؟

به چشم میخورد که در این روز ها مردان و زنان و کودکان تشنه لب بشاگردی، کوزه به دست در روستا به روستا چشمه به چشمه در پی قطره ای آب هستند و تعداد زیادی از مردم روستا با مشکلی که هر ساله گریبان گیر آنهاست تصمیم بر کوچ کردن از روستاها را دارند، اما آب در سد جگین و ما تشنه لبان میگردیم.

بقیه در ادامه مطلب